امروزه انسان ها بیش از هر زمان دیگری می توانند از انواع مختلف مواد غذایی بهره مند گردند. اما غالباً به دلیل تغذیه نامناسب به عوارض ناشی از آن مبتلا می شوند و به ناچار برای درمان آن به داروهای شیمیایی روی می آورند. داروهایی که عوارض جانبی آنها از جنبه های مثبت آن بیشتر است. لذا در اینجاست که گیاهان دارویی به کمک ما انسان ها می آیند و هرچند اثری درمانی آرام و کندتری دارند ولی بیش از داروهای ترکیبی مصنوعی قابل اعتماد می باشند. و بیماری را از درون تحت تأثیر قرار می دهند.

البته باید در نظر داشت که برای درمان برخی بیماری ها البته باید درد را درمان کرد که در این گونه مواقع باید داروهای شیمیایی را به صورت قرص یا تزریق با نظر پزشک استفاده شود.

برای پیشگیری و حفظ تندرستی و درمان اساسی نارسایی های مزمن دستگاه های بدن می توان از گیاهان دارویی مورد نظر استفاده نمود. لذا نظر به اینکه گیاهان دارویی در حالت های مختلف (عرق گیری، عصاره گیری و جوشانده) دارای خواص یکسانی نمی باشند برای رسیدن به نتیجه مطلوب و مؤثر از آنها باید به نوع، میزان و نحوه تجویز آن توجه نمود تا بتوان بیشترین اثر را از کمترین میزان آن برد.

عرقیات گیاهی یکی از پر مصرف ترین شکل های استفاده از گیاهان است.

امروزه در ایران بیش از ۴۰ نوع گیاه وجود دارد که عرق گیری شده و به صورت طبی مورد استفاده قرار می گیرند. از معمولی ترین خواص درمانی عرقیات می توان به خاصیت ضد درد، ضد میکروب، ضد انگل، ضد قارچ، ضد اسپاسم و آنتی اکسیدانی آنها اشاره کرد.

هم چنین به دلیل آنکه عرقیات طبی درواقع رایحه، عطر یا اسانس گیاهانی می باشند که آن را به آب اضافه می نمایند داروهای معطری می باشند که رایحۀ آنها می تواند گیرنده های عصبی بویایی را تحریک نموده و بر روند ساخته شدن هورمون ها حرارت بدن، سوخت و ساز بدن، سطح هورمون های استرس و جنسی، سامانه دفاعی بدن، افکار و رفتارهای عاطفی و جسمانی ما اثر بگذارند. این مواد معطر که مقدار آنها در عصاره یا روغن گیاهان شفابخش بیشتر وجود دارد با تحریک مغز و ترشح انتقال دهنده های عصبی موجب حالات روانی خاصی در انسان می شود. و احساس سلامت، سرخوشی، خشنودی و خرسندی به وجود می آورند. این بوها می توانند استرس و تا حدودی درد را کاهش داده و موجب تعادل عاطفی شوند. علاوه براین تنفس رایحه های خوشبو علاوه بر تحریک پیاز بویایی به درون ریه ها نفوذ کرده و به مولکول های اکسیژن می چسبند و بدین وسیله به درون خون راه یافته و موجب خود بهبودی و خود درمانی اعضاء و بافت های بدن می شوند. هم چنین این مواد می توانند به وسیله ماساژهای موضعی پوستی به درون این مایع بین سلولی زیر پوست نفوذ کرده و از این راه نیز وارد جریان خون شده و به اعضای دیگر و دستگاه های لنفاوی بدن برسند و بر سامانه اثر بگذارند. از آنجا که عرقیات دارای مواد شیمیایی مختلفی می باشند دارای طبیعت گرم و سرد بوده و مصرف متعادل آنها برای مصرف کننده عوارضی نخواهد داشت. این نوشیدنی ها به دلیل طبیعی بودن با هم تداخلی ایجاد نمی کنند ولی برخی از آنها با داروهای شیمیایی تداخل اندکی نشان می دهند. به طور کلی عرقیات گیاهی نوع ضعیف شده اسانس ها می باشند. چه در هنگام تهیه آن ها از آب بیشتری استفاده می نمایند تا برای مصارف خانگی و دارویی رقیق تر گردند. بنابراین عرقیات در مقایسه با اسانس ها باید در حجم بیشتری مصرف شوند که البته زیاده روی در مصرف آن ها می تواند برای مصرف کننده عوارض جانبی به همراه داشته باشد. از سوی دیگر به دلیل آن که در اسانس گیری از مقادیر بسیار کم آب استفاده می شود. اگر آن ها را به اندازه عرقیات مصرف نمایید می توانند در صورت استعمال موضعی ایجاد تاول کرده و در صورت خورده شدن مخاط دهان را از بین برده و زخم هایی را ایجاد کنند.